Van onze huisdichter
&
Vrienden aan het woord
Soms zoeken onze bezoekers naar een originele manier om uiting te geven aan hun bewondering voor de uitvoerende musici. In deze rubriek geven wij iedereen de ruimte zijn ervaringen tijdens een concert te delen met anderen. Stuur uw gedachten, uw mening even aan ons op (al-of-niet in dichtvorm) en wij zullen zorgen voor plaatsing. Mail ons via
*** In deze rubriek treft u tevens een groot aantal gedichten aan van Jan Kersten. Helaas hebben we begin 2018 afscheid moeten nemen van deze kleurrijke Bosschenaar. Jarenlang was Jan een vriend van onze Stichting een trouwe bezoeker van de lunchconcerten. De rol van "huisdichter" was hem op het lijf geschreven. Regelmatig sloot hij een concert af met een dichterlijk dankwoord voor de musici. Jan, bedankt voor jouw poëtische bijdragen! Zij vormen een mooie herinnering aan jou.
Op donderdag 20 september 2012
Voor het Berlage Saxophone Quartet
Mozart kijkt genoeglijk en tevreden
uit de hoge hemel naar benden,
en richt zijn aandacht even specifiek,
op wat hij hoort in de Azijnfabriek.
Want wat hij eens voor strijkers heeft geschreven
krijgt hier door blazers plots 'n heel nieuw leven.
Hij denkt hardop : "verdomme 't is toch zonde
was die saxophone maar eerder uitgevonden!"
Onderstaand gedicht van de huisdichter
Jan Kersten dat hij op 22 december 2012
maakte tijdens het kerstconcert door
ensemble van Lisa Jacobs.
Ode aan Lisa, Ksenia en Levan.
Wat kun jij toch – Levan Tshkadadze
Fijn preluderen, fraaie fratsen
En ’t spel van Ksenia Kouzmenko
Is een genot (en ik bedenk zo):
t Wordt nog meer muzikaal genoegen
Door Lisa hier aan toe te voegen
Met haar tremelo’s, haar glissando
Of haar rustgevend rallentando.
Als je zó klank en kleur kunt mengen
En ons zó in vervoering brengen
En steeds een nieuwe weg kunt vinden
Om ons aan jullie spel te binden
Met zowel passie als gemak
Dan gaan wij werk’lijk uit ons dak
En rest ons slechts na deez’ cadensen
Je een welluidend Nieuwjaar toe te wensen.
Een toegift, een gedicht voorgedragen
tijdens het concert op 22 december 2012
door de voorzitter Ruud Bokeloh
Zon en Sterren
Zoek het zonlicht, pak het leven,
zoek het mooie om je heen.
Er is zoveel schoons te geven,
leef je leven niet alleen.
Soms is er een donkere aarde
Alles duister, wat je ziet
En het schenkt je niets van waarde
Het geeft alleen zoveel verdriet.
Niet altijd kan zonlicht schijnen
op het pad dat leven heet,
het kan zo plotseling verdwijnen
en het is donker voor je ’t weet.
Maar je moet on donkere tijden
als het aan alle kanten dreigt
met een lach de mens verblijden
waardoor het verdriet soms zwijgt.
Overdag de sterren plukken
is zo goed, het geeft je kracht,
geef niet toe aan dwaze nachten
zoek het zonlicht, ook bij nacht.
Uit: Kerst 1939
Tijdens het nieuwjaarsconcert op zaterdag
5 januari 2013 voorgedragen door de
voorzitter Ruud Bokeloh; een luchtige
moderne improvisatie op het 3-koningenfeest.
(vooruitlopens op 6 januari 2013)
Drie arme koningen,
Drie koningen moesten naar Bethlehem rijden
Hun karretje ging langs berg en langs dal
Een ster in de nacht zou hen begeleiden
Tot aan dat kindje daarginds in de stal.
Ze gingen op reis, blijmoedig van hart
Twee waren er wit en een was er zwart.
Ze hadden voor het kindje cadeaus meegenomen.
Een had speculaas in de vorm van een pop
De tweede was op de gedachten gekomen
Van zeven kilo Engelse drop.
En de zwarte koning uit verre land
Had heerlijke rijst met kouseband.
Elke dag moesten die koningen eten
Want anders gingen die koningen dood
Dus lieten ze bij alle woningen weten
We hebben behoefte aan melk en brood.
t Ging allemaal prima, tot aan de woestijn,
Waar bijzonder weinig woningen zijn.
Toen hebben ze bij elkander gezeten:
Wat moesten ze doen? De pop en de drop
En de rijst met kouseband op gaan eten?
Jawel hoor, ze aten het allemaal op.
Kotsmisselijk zijn ze toen verder gegaan
Tot waar de sterre bleef stille staan.
Maria, we hadden elk een cadeautje,
Maar we aten het allemaal op.
En het Christuskind zat daar in z’n blootje
En vond het een prachtige mop.
Dat Christuskindje, zo klein en zo teer,
Dat lachte toen voor de eerste keer.