Donderdag, 19 november 2015: Vandaag staat het podium helemaal vol. Een ensemble, zo uitgebreid hoor je niet vaak. Acht fluiten, van "piccollo tot subcontrabas"enthousiast ondersteund door Jeroen van Veen aan de piano. Anderhalf uur lang magische klanken! Dit vraagt om iets meer dan een kort dankrijm. Temeer omdat kort geleden, en wel op elf november j.l. de familie van onze uitbater een kleinzoon heeft gekregen, genaamd Joep. Jan Kersten vatte het samen in het volgende sprookje.
Groot feest in Oeteldonië
(11 november 2015)
In Oeteldonië, een land aan de andere kant van de zee, waar bijna altijd de zon schijnt, was een groot feest. En weet je waarom? Er was een prinsje geboren. Alle inwoners van dit mooie land waren vrolijk en blij en op het grote plein voor het paleis van de koning stond het al gauw zwart van het volk.
't Prinsje was gezond en ook nog heel lief en knap. De koningin wilde het prinsje graag Josephus noemen, maar de koning zei: "Nee ,,,, daar beginnen we niet aan, we noemen hem gewoon Joep, dat is kort en krachtig, klinkt stoer en het is gezelliger!" De koning hield namelijk wel van gezelligheid en daarom wilde hij ook wel even een knalfeest geven. Dus het plein werd prachtig versierd en verlicht en vanaf de toren werd het feest met plechtig bazuingeschal ingeluid.
De koning hield een trotse en ferme toespraak en zei op een zeker ogenblik: "Dames en heren, zou u even heel stil willen zijn, want ik ga iets onthullen. 't Publiek keek verbaasd rond en toen ontdekte men een groot pak dat op de rijk versierde muziektent stond. Het pak was niet rond en niet vierkant en dus kon ook niemand raden wat het eigenlijk was. Over het pak lag een kleed in de nationale driekleur van Oeteldonië namelijk geel, wit en rood. De koning stapte op het pak af en met een nonchalant gebaar trok de koning het kleed weg en riep: "Hoera!". Alle aanwezigen riepen dus ook meteen "Hoera" want de Oeteldoniërs zijn vriendelijke en beleefde mensen. Iedereen keek, maar niemand zag wat het nou precies was.
Om 't volk wat tegemoet te komen kwam de koning met het verlossende woord: "Dit, lieve vrienden is een: TOVERFLUITMACHINE!. Zo'n toverfluitmachine kan de allermooiste geluiden van de hele wereld maken, zó mooi, dat de leeuwerik zich schaamt, de merel treurt, de lijster rouwt en de nachtegaal de vleugels neemt naar Japan!. Het is ook bijna zeker dat deze machine al onze Oeteldonische kanaries het zwijgen op zal leggen. Het volk was blij verrast en werd rustiger, toen de avond begon te vallen.
De lantaarns lichtten op en uit een zijstraat kwamen er wondermooie elfjes aanvliegen met ragfijne zilveren vleugeltjes en lieflijke zachte fluwelen jurkjes in een K3-overtreffende kleur rose. Bijna tegelijkertijd stapten er vier pracht-prinsen van hun witte paarden. De elfjes en de prinsen schreden plechtig naar de toverfluitmachine. Het was een indrukwekkend bouwsel vol met door elkaar lopende dikke en dunne buizen. Daar zaten gaatjes in om door te blazen of om de buizen langer of korter te maken zodat de mooiste liedjes uit de machine getoverd konden worden. De prinsen en elfjes gingen om de machine heen staan en samen bliezen ze er voorzichtig in. Het werd doodstil op het plein want zo'n mooi accoord had daar nog nooit geklonken. Daarna speelden ze wijsjes, liedjes, deuntjes en ballades, te veel en te mooi om op te noemen.
De mensen werden steeds blijer en luidruchtinger en iedereen zong uit volle borst mee. Het feest duurde nog uren en uren door en het werd gewoon het fijnste feest dat ze ooit in Oeteldonië hadden meegmaakt.
Joep, het prinsje met zijn lekkere blozende wangetjes, sliep braaf door alles heen. Het volk was dolgelukkig en de koning bedankte iedereen allerhartelijkst en zei: "Hoe lang en gelukkig ons prinsje Joep zal leven weten we natuurlijk niet, maar het is zeker dat we hem, als hij elf jaar is, de officiële jeugdprins van Oeteldonië zullen maken en dus wordt dan vanzelfsprekend ook 11 november onze nationale feestdag!".
Zaterdag, 5 december 2015: Het toeval wil dat juist vandaag een brief in de bus viel bij onze huisdichter Jan Kersten. Een brief van Sinterklaas met het verzoek de daarin verpakte boodschap door te geven aan de bezoekers van het lunchconcert.
Ook al klinkt er vermoeidheid door zijn woorden, de Goedheiligman is ook liefhebber van klassiek repertoir en dankt het Arkovsky-sextet voor hun rustgevend romantisch programma.
Beste vrienden
Natuurlijk schijnt íe door de bomen
en staan ook jullie schoentjes klaar
't heerlijk avondje kan wel komen
maar ik ben het zat, ja, werk'lijk waar.
Mijn stoomboot dobbert op de Dommel
en dat is niet zo ver van hier
die heb ik nodig voor de rommel
voor strooi-afval en oud papier.
En aldoor op die deuren kloppen
daarvan heb 'k al lang een sik
dus daarmee wil ik ook gaan stoppen
al is't maar voor 'n ogenblik.
Wat zou het fijn zijn, als ik rust mag
fijn - met 't Arkovsky sextet
dat ik dan bijkom op zo'n rustdag
i.p.v. janken in het vorstverlet.
Doe iedereen toch maar de groeten
al zit ik in dat hondenweer
'k zal ook eens van dat dak af moeten
al waarschuwt mij nu niemand meer.
Groeten van Sinterklaas.
Zaterdag, 19 december 2015:
Vandaag het laatste lunchconcert van het jaar 2015. De komende 2 à 3 weken zullen we het dus moeten met de muzikale herinneringen aan de lunchconcerten die de afgelopen maanden zijn gegeven.
Wat prijzen we ons gelukkig dat het Ragazze Quartet dit eindejaars concert heeft willen verzorgen. En hoe!! Alom Beethoven wat er vanaf de snaren klonk. Een fantastische uitvoering van 3 strijkkwartetten voor een afgeladen zaal. Subliem en ontroerend!!
Uiteraard voor onze huisdichter, Jan Kersten, een reden om in dichtvorm deze mooie ervaring samen te vatten.
Oudejaars concert van het Ragazze Quartet
Als straks de hele stad jaarwisselt, bralt en bruist,
en als ons vuurwerk dan door 't Oeteldonker suist,
dan denk ik samen met mijn kamermuziekvrienden:
"'t was 'n prachtig jaar, 't was wat we verdienden".
Dan kijk ik graag terug op die verscheidenheid,
op dat eendracht-gevoel en die spontaniteit.
Het was 'n godsgeschenk om hiervan te genieten
en je met klank en kleur te laten overgieten.
Zo ook dit slotconcert, 'n ultiem samenzijn
'n afscheidsrepertoire, 'n happy-end refrein.
Beethoven op zijn best, hoe mag ik 't uitdrukken:
"Een machtig slotakkoord,sluitstuk van 4 sluitstukken".
Zaterdag, 20 februari 2016: Een recitel van de pianist Leonard Van Lier (uit 's-Hertogenbosch). Op het programma muziek uit Barok tot aan de Russische romantiek. Voor onze huisdichter, Jan Kersten, een aanleiding de eendenveer weer in de inkt te dopen. Zie onderstaand gedicht van zijn hand.
Voor Leonard Van Lier
Die Leonard van Lier heeft iets verhevens,
iets wat zich aan de middelmaat onttrekt.
Iets sprookjes-raadselachtigs en dus tevens
ietst wat niet zomaar even wordt ontdekt.
Hij goochelt met pikante intervallen,
hij varieert met dynamiek en maat.
Hij weet door "uit" juist "in" de toon te vallen,
waarmee hij ons in twijfel achter laat.
Ja, ons verbazen zal hem altijd lukken.
Hoe blijft hij toch zo kwiek en zo ludiek?
De truc is: hij bewaart de mooiste stukken
gewoon voor hier, dus voor de Azijnfabriek.
Zaterdag, 3 december 2016: Vandaag een theater/concert-performance door het piano-duo "Beth & Flo". Luchtig, speels, met humor en dat alles met kwaliteit en enthousiasme gebracht. Voor onze huisdichter Jan Kersten een goede reden om weer eens met de ganzenveer een dichterlijk woord van dank en bewondering te schrijven.
Voor "Beth & Flo" (klik HIER voor nadere info)
Twee engeltjes komen binnen vliegen,
en ons de winterslaap uit wiegen.
Met vaart, met humor, klank en kleur,
met schoonheid in ma- of in mineur.
Ze zijn haast niet te vergelijken,
en heerlijk ook om naar te kijken.
We blijven je danken, wij blijven je roemen
en: .. mogen wij jullie dan ook "sweetheart" noemen?